Η δυτική πρόσβαση στην Ακρόπολη και το οθωμανικό νεκροταφείο
Το φρούριο έχει κατασκευαστεί με σκοπό να προκαλεί φόβο στην πόλη, κάτι που ωστόσο δεν είναι απαραίτητο. Υπάρχουν λίγα κανόνια, τα περισσότερα από τα οποία είναι παροπλισμένα. Τα μεγαλύτερα βρίσκονται στο ανατολικό και δυτικό άκρο της Ακρόπολης, πάνω από τη δυτική εξάστυλη πρόσοψη των Προπυλαίων. Κάπως χαμηλότερα βρίσκονται οι δύο κύριες κανονιοστοιχίες.
[CTTG I, 358]
[Η περιοχή προς τα] δυτικά, καταλαμβάνεται από ένα μεγάλο τουρκικό νεκροταφείο, που εκτείνεται από τους νότιους πρόποδες του Αρείου Πάγου μέχρι το θέατρο της Ρήγιλλας. Εδώ υπάρχουν πολλά θραύσματα κιόνων, αρχιτεκτονικά μέλη, ακρωτηριασμένες επιγραφές και μερικές αρχαίες σαρκοφάγοι ωραίας τέχνης, από λευκό μάρμαρο, πάνω στις οποίες οι Τούρκοι τεχνίτες έχουν ασκήσει την επιδεξιότητά τους.
Θα μπορούσαμε επίσης να αναφέρουμε μερικά μικρά κτήρια με τρούλους, τα οποία, όπως φαντάζομαι, περιέχουν λείψανα Μωαμεθανών αγίων. Οι Τούρκοι ενταφιάζονται πάντα την επόμενη μέρα του θανάτου τους και οι τάφοι τους έχουν περίεργη εμφάνιση. Γενικά αποτελούνται από ένα όρθιο κομμάτι μαρμάρου, με ένα τουρμπάνι σκαλισμένο στην κορυφή, ένδειξη της κοινωνικής θέσης του νεκρού. Οι τάφοι των γυναικών διακρίνονται από ένα πυραμιδοειδές στοιχείο στην κορυφή της μαρμάρινης στήλης …
Στους περισσότερους από τους τουρκικούς τάφους που βρίσκονται κοντά σε αρχαίες πόλεις, έχουν χρησιμοποιηθεί θραύσματα αγαλμάτων, κιόνων και βωμών. Το κεφάλι ενός θεού, ενός ήρωα ή ενός φιλοσόφου, έχει συχνά λαξευτεί ώστε να μετατραπεί σε τούρκικο τουρμπάνι. Προτιμούν πάντα το λευκό μάρμαρο και όταν αυτό δεν το βρίσκουν επιτόπου, χρησιμοποιούν πέτρα ή ξύλο.
[CTTG I, 305-6]
Ο προμαχώνας με την κανονιοστοιχία δυτικά των Προπυλαίων καθαιρέθηκε το 1835. Ο δυτικότερος από τους προμαχώνες αποσυναρμολογήθηκε από τον αρχαιολόγο Beulé το 1851. Η πύλη του Υστερορωμαϊκού τείχους που αποκαλύφθηκε, από την οποία σήμερα ανεβαίνουμε στην Ακρόπολη, φέρει το όνομά του.
The western access to the Acropolis and the Ottoman cemetery
The fortress is only calculated to keep the town in awe, which however is never necessary; there are but few cannons, most of which are dismounted. The largest are at the eastern and western ends of the Acropolis, above the western hexastyle colonnade of the Propylaea; and some way lower down are the two principal batteries.
[CTTG I, 358]
[The ground to] the west, is occupied by a large Turkish burying ground, extending from the southern foot οf the Areiopagos to the theatre of Regilla. Here are several fragments of columns, architectural decorations, and mutilated inscriptions; with some fine ancient sarcophagi of white marble, upon which Turkish artificers have exercised their ingenuity.
We may also remark some small buildings with cupolas, which, as I imagine, contain the remains of Mohamedan saints; … The Turks are always interred on the day after their decease, and their sepulchres have a curious appearance. They generally consist of an upright piece of marble, with that kind of turban carved on the top which shews the quality of the deceased. The tombs of the women are discriminated by the termination of the top in a pyramidal point …
Most of the Turkish tombs which are in the vicinity of ancient towns, are composed with the remains of statues, columns, and altars; and the head of a god, a hero, or a philosopher, has often been chiseled down into a Turkish turban. They always prefer white marble, and when that is not to be found on the spot, they use stone or wood.
[CTTG I, 305-6]
The battery west of the Propylaea was dismantled in 1835. The westernmost bastion was taken down by the archaeologist Beulé, in 1851. The gate of the Late Roman wall that was discovered and from which today we ascend to the Acropolis, bears his name.