Καραντίνα
Ο Dodwell αφηγείται:
Φτάσαμε προ των πυλών της Αθήνας πριν δύσει ο ήλιος. Έπρεπε τώρα να αντιμετωπίσουμε νέες δυσκολίες: ο Τούρκος φρουρός μας υπέδειξε μια σπηλιά κοντά στην Πνύκα, όπου -είπαν- έπρεπε να περάσουμε δέκα μέρες πριν μας δοθεί η άδεια να μπούμε στην πόλη. Έστειλα έναν αγγελιοφόρο στον Άγγλο πρόξενο, τον κ. Σπυρίδωνα Λογοθέτη, τον οποίο γνώριζα από το προηγούμενο ταξίδι μου, ζητώντας του να μας βγάλει από τη δύσκολη θέση.
Έσπευσε αυτοπροσώπως, και αφού τον αγκάλιασα, του είπα ότι αν πρέπει να μείνω καραντίνα, θα ήταν υποχρεωμένος να μου κάνει παρέα, καθώς είχαμε έρθει σε επαφή μεταξύ μας. Τότε ο συνετός άρχων, πεπεισμένος ότι έχουμε περιέλθει στην ίδια θέση και λαμβάνοντας υπόψη την εγκυρότητα του πιστοποιητικού υγείας μου, έστειλε μήνυμα στον βοεβόδα, και με τη βοήθεια μιας μικρής δωροδοκίας, πέτυχα και πάλι την είσοδο εντός των τειχών αυτής της σεβάσμιας πόλης, μετά από απουσία τριάμισι και πλέον ετών.
[CTTG I, 287]
Quarantine
Dodwell writes about:
We arrived at the gates of Athens before the sun had gone down. We had now to encounter new difficulties; the Turkish guard pointed out to us a cave near the Pnyx, where -they said- that we must pass ten days before permission would be given us to enter the town. I sent a messenger to the English agent, Mr Speridion Logotheti, whom I had known on my former tour, requesting that he would extricate us from our present difficulty.
He soon made his appearance in person, when-immediately embracing him, I said that if l must perform quarantine it would be necessary for him to keep me company; as we had come in contact with each other. On this the prudent Archon, convinced that my convenience had become identified with his own, and considering the validity of my bill of health, sent to the Voivode, and with the help of a small bribe, I again obtained admission within the walls of this venerable city, after an absence of more than three years and a half.
[CTTG I, 287]