Το μνημείο του Λυσικράτη
Το μνημείο του Λυσικράτη, ιδρύθηκε το 335/4 π.Χ. από τον χορηγό Λυσικράτη, για να γιορτάσει τη νίκη του στον μουσικό αγώνα του διθύραμβου των παίδων. Το περίτεχνο φυτικό κόσμημα στη στέγη του στήριζε το βραβείο, έναν χάλκινο τρίποδα. Η ζωφόρος που περιτρέχει το πάνω μέρος του μνημείου ήταν διακοσμημένη με την ανάγλυφη παράσταση ενός μύθου για τον Διόνυσο, σύμφωνα με τον οποίο, ο θεός μεταμόρφωσε μια συμμορία πειρατών σε δελφίνια.
Ο Dodwell αφηγείται τον μύθο που απεικονίζεται στη ζωφόρο:
Τα κεφάλια είναι κατεστραμμένα και μερικά έχουν αποκατασταθεί από έναν Γάλλο καλλιτέχνη… Ο Διόνυσος ναύλωσε ένα πλοίο που ανήκε σε Τυρρηνούς πειρατές για να τον μεταφέρουν από την Ικαρία στη Νάξο, αλλά οι πειρατές άλλαξαν πορεία και κατευθύνθηκαν προς τις ακτές της Ασίας, όπου σκόπευαν να τον πουλήσουν ως δούλο. Ο θεός, έχοντας καταλάβει τις προθέσεις τους, μεταμόρφωσε το κατάρτι και τα κουπιά σε φίδια και γέμισε το πλοίο με κισσούς και μουσική από αυλούς. Οι πειρατές, κατειλημμένοι από μανία, ρίχτηκαν στη θάλασσα και μεταμορφώθηκαν σε δελφίνια.
[CTTG I, 287]
The monument of Lysikrates
The Lysikrates’ monument was set up in 335/4 BC by Lysikrates, the winning producer (the Greek word is choregos meaning the Leader of the chorus), to celebrate a victory in the boys’ chorus. Designed to display the bronze prize tripod on the elaborate finial on its roof, the upper part of the monument was decorated with a frieze showing the god Dionysos turning a group of pirates into dolphins.
Dodwell narrates the myth shown in the frieze:
The heads are much broken, and some of them have been restored by a French artist … Bacchus hired a ship belonging to some Tyrrhenian corsairs, in order to convey him from Ikaria to Naxos, but the pirates directed their course towards the coast of Asia, where they intended to sell him as a slave. Bacchus, aware of their meditated treachery, transformed the mast and oars into snakes, and filled the ship with ivy and music of pipes; while the corsairs, seized with frenzy, threw themselves into the sea, and were changed to dolphins.
[CTTG I, 290-291]
Το μνημείο του Λυσικράτη σε κίνδυνο
Ο ηγούμενος της Μονής των Καπουτσίνων αφηγήθηκε στον Dodwell τον κίνδυνο εξαφάνισης που είχε διατρέξει πρόσφατα το μνημείο:
Ο ηγούμενος μου επιβεβαίωσε, ότι κατά τη διάρκεια της καταστροφικής μανίας του 1801, είχαν γίνει προτάσεις στον ίδιο και στον βοεβόδα, για την αγορά ολόκληρου του μνημείου, το οποίο επρόκειτο να μεταφερθεί σε μια βόρεια χώρα! Και αν το μνημείο υπάρχει ακόμη, αυτό οφείλεται στην προστασία που του παρείχε η ένταξή του στον περίβολο της μονής. Όσο η μονή διατηρείται, μπορούμε να ελπίζουμε ότι αυτό το όμορφο κατάλοιπο της αρχαίας τέχνης, θα προστατεύεται από την ιδιοτελή αρπακτικότητα των εραστών της τέχνης και την καταστροφική άγνοια των Μωαμεθανών.
[CTTG I, 290-291[
Τhe monument of Lysikrates in danger
The superior of the Convent of the Capuchins narrated to Dodwell the danger that the monument of Lysikrates had recently faced:
I was assured by the superior, that during the dilapidating mania of 1801, proposals had been made to him, and to the Voivode, for the purchase of the entire monument, which was to have been conveyed to a northern country! And that it owes its present existence to the protection which it derived from its position within the precincts of the monastery. As long as the convent is preserved, we may hope that this beautiful relic of ancient art, will be secured from the selfish rapacity of amateurs, and the destructive ignorance of the Mohamedans.
[CTTG I, 290-291[