ΕΡΓΑ ΕΣΠΑ

Η ανάγκη να αντιμετωπιστούν συνολικά τα προβλήματα φθορών που αντιμετώπιζε το Ωρολόγιον του Ανδρονίκου Κυρρήστου οδήγησε στην πραγματοποίηση εκτεταμένων εργασιών συντήρησης των εσωτερικών και εξωτερικών επιφανειών του, αλλά και εργασιών στερεωτικού χαρακτήρα.

Στο Ωδείο του Ηρώδου του Αττικού οι εργασίες περιλάμβαναν καταρχήν τη στερέωση και αποκατάσταση τμημάτων των εξωτερικών όψεων του ανατολικού και δυτικού μετωπικού τοίχου του κοίλου.

Η επέμβαση στο πλαίσιο του συγκεκριμένου έργου στην πηγή της Κλεψύδρας, στις βορειοδυτικές παρυφές του βράχου της Ακρόπολης, περιλάμβανε αρχικά τη συντήρηση της επιφάνειας όλων των λίθων του δαπέδου και των τοίχων της αυλής, τη δομική αποκατάσταση τμήματος του ανατολικού τοίχου, την επίχωση του κατεστραμμένου από τους βράχους κεντρικού τμήματος του δαπέδου, όπου ωστόσο παρέμεινε ορατός και αναδείχθηκε ο αγωγός της ρωμαϊκής περιόδου, καθώς και τη διευθέτηση των ομβρίων.

Ο ΝΑ πύργος του αρχαίου φρουρίου των Αιγοσθένων που αποτελεί τμήμα της ακρόπολης του β΄ μισού του 4ου αι. π.Χ., συγκαταλέγεται στα σπουδαιότερα μνημεία της οχυρωματικής τέχνης.

Το έργο είχε ως βασικό σκοπό την απελευθέρωση δομημένου χώρου με την κατεδάφιση παλαιών οικημάτων και την ενοποίησή του με τον υπόλοιπο Αρχαιολογικό Χώρο της Ακαδημίας Πλάτωνος. Στο διαμορφωμένο χώρο πρασίνου, επιφάνειας περίπου 3,5 στρεμμάτων, κατασκευάστηκε μεταλλικό περίπτερο που στεγάζει μικρή έκθεση με εποπτικό υλικό σχετικά με την ιστορία της Ακαδημίας και λειτουργεί ως «πυξίδα» για την περιήγηση του επισκέπτη.

Το εν λόγω έργο, μέσα από την αισθητική και λειτουργική βελτίωση του Παλαιού Μουσείου, θα αποδώσει στον επισκέπτη έναν ευρύχωρο, διδακτικότατο και ευέλικτο χώρο πολλαπλών χρήσεων, στον μελετητή έναν λειτουργικό χώρο μελέτης και στον επαγγελματία του χώρου έναν ευχάριστο και αναβαθμισμένο χώρο εργασίας.

Ο ναός του Ολυμπίου Διός, στις όχθες του Ιλισού, ένας από τους μεγαλύτερους ναούς της αρχαιότητας και σημείο αναφοράς στην πόλη της Αθήνας, άρχισε να κτίζεται από τους Πεισιστρατίδες γύρω στο 515 π.Χ. και αποπερατώθηκε από τον Αδριανό το 131/2 μ.Χ. Ο ναός υπέστη εκτεταμένη καταστροφή στη διάρκεια των αιώνων.

Το έργο αφορά στη στερέωση – αποκατάσταση και συντήρηση του Ι. Ν. Αγίων Θεοδώρων στο κέντρο των Αθηνών, δίπλα στην πλατεία Κλαυθμώνος και έχει ως αντικείμενο τις αναγκαίες επεμβάσεις για την στερέωση του μνημείου, τη συντήρηση του γραπτού και γλυπτού διακόσμου και του λειτουργικού εξοπλισμού του (τέμπλο – άμβωνας).

Ο Ι. Ν. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (Σώτειρα Κοττάκη) ανάγεται στον 11ο αιώνα και έχει δεχθεί πολλές επεμβάσεις και επεκτάσεις κατά το 19ο και 20ο αιώνα. Οι τοιχογραφίες που τον κοσμούν ανήκουν στον 20ο αι., έργα οι περισσότερες του γνωστού καλλιτέχνη και αγιογράφου Δ. Πελεκάση, ενώ η ένθρονη Πλατυτέρα χρονολογείται στα τέλη του 19ου αι. 

Στο πλαίσιο του υποέργου εκτελέστηκαν εργασίες που περιελάμβαναν την συντήρηση του υστερορωμαϊκού τείχους, την καταβίβαση του βόρειου τμήματος της βόρειας αυλής, την κατασκευή του βόρειου τμήματος της κλίμακας ανόδου στον όροφο, τη συντήρηση των λίθινων στοιχείων του αρχοντικού, της μεσαιωνικής δεξαμενής στη νότια αυλή του, του ληνού, των πήλινων αγωγών στο προστώο και των στομίων των σιρών.

Στο εσωτερικό της τρίκλιτης βασιλικής του Αγ. Θωμά του 6ου – 7ου αι. (με επάλληλες φάσεις του 9ου-10ου αι. και 17ου αι.) διατηρούνται αποσπασματικά ζωγραφικός διάκοσμος διαφόρων εποχών και τμήματα ψηφιδωτού δαπέδου που αποδόθηκε σε πρωιμότερο κτήριο και χρονολογήθηκε στο β΄ τέταρτο του 5ου αι.

Ο Ιερός ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου Χρυσοσπηλαιωτίσσης κηρυγμένο ιστορικό διατηρητέο μνημείο, βρίσκεται επί της οδού Αιόλου 60. Ανήκει στον τύπο της τρίκλιτης τρουλαίας βασιλικής με εγκάρσιο κλίτος, νάρθηκα και υπερώα